خاک‌های دانه‌ای بسیار سست ممکن است بر اثر ارتعاشات ناشی از تجهیزات و ماشین آلات اجرای ساختمان و نیز بارهای ترافیکی، دچار نشست بیش از حد بشوند.
نیلینگ یک روش پایدارسازی گود است که از این روش برای نیل کردن بخش ناپایدار خاک به بخش پایدار آن استفاده می‌کنند.
اجزای نیلینگ و قسمت‌های مختلف آن به صورت کلی شامل این موارد می‌شود: میخ‌های فولادی، دوغاب سیمان، دستگاه حفاری نیلینگ، مهره، واشر، صفحات نگه‌دارنده و نوارهای زهکشی.
در مرحله سوم از فرآیند طراحی که مرحله نهایی نامیده می‌شود، به گسیختگی خارجی برای طراحی دائمی، ملاحظات لازم برای وقوع زلزله، گسیختگی داخلی، طراحی رویه موقت و دائمی و محاسبه ماکزیمم نیروی کشش رویه پرداخته می‌شود.
از این رو، باید پیش از حفاری چاله‌ها از ساختمان‌های مجاور بازدید شده و سازه‌های زیرزمینی، قنات‌ها و محل قرارگیری چاه‌های فاضلاب مورد بررسی قرار گیرد. تخریب چاه فاضلاب ساختمان مجاور یکی نیلینگ از مشکلات اجرایی رایج در پایدارسازی گود به روش نیلینگ است.
همچنین میزان تغییر شکل جابجایی قائم و افقی نیز تخمین زده شده و ملاحظات دیگر جهت طراحی و کنترل زهکشی انجام می‌گردد.
اثر مسلح سازی میخ برای بهبود پایداری دیوار با دو عملکرد زیر حاصل می شود:
گاهی به دلیل ریزشی بودن دیوار گود و ایجاد لرزش‌های ناشی از حفاری چاله‌ها ممکن است دیواره گود در عمق‌های محدود و کم نیز دچار ریزش‌های موضعی شود.
لازم بذکر است در بعضی از موارد عملیات حفر چاه وچود نداشته و پروفیل حائل فولادی پس از اتمام عملیات مقطعی خاکبرداری، حفاری و نصب المان تسلیح در محل مربوطه می شود.
خاک بتواند بدون نیاز به سازه نگهبان، به مدت یک تا دو روز، با دیوارهای قائم یا نزدیک به قائم، به ارتفاع حدود یک تا دو متر پایدار باقی بماند.
خاک‌های ریزدانه یا چسبنده ممکن است شامل رسهای سفت تا سخت، لای‌های رسی، رسهای لایدار، رسهای ماسه‌ای، لای‌های ماسه‌دار و ترکیبی از آن‌ها باشد.
بیش از سه دهه از اجرای سیستم نیلینگ در عملیات عمرانی می‌گذرد. در این تکنیک، انتخاب دستگاه‌ها و تجهیزات مناسب، بسیار مهم است.
با این کار یک دیواره گود که اصطلاحا سینه کار نامیده می‌شود، ایجاد می‌گردد.
روش انکراژ دارای قدرت بیشتری در زمینه مهار نیرو‌های رانشی و ریزشی زمین برخوردار است